Dit is Joas, 19 jaar
Na een moeilijke jeugd waar hij bij meerdere pleeggezinnen is opgevangen, stopte alle hulp toen hij 18 jaar werd. In het begin kon Joas vaak terecht bij zijn vrienden. Nu lijkt zijn lijst met plekken om te blijven slapen steeds korter te worden.
Het werk van Kees
Veldwerker Kees Berends trekt dagelijks door Harderwijk, op zoek naar mensen die dakloos zijn en vaak buiten het zicht van hulpverlening leven. Met geduld, respect en oprechte aandacht probeert hij contact te maken met hen die door de samenleving zijn buitengesloten.
Zijn werk begint bij de ontmoeting — een kop koffie, een glimlach, een gesprek. In dit artikel vertelt Kees over zijn ervaringen, de kracht van verbinding en het belang van menselijkheid in het werken met kwetsbare mensen.
Dit is Daisy
Van haar ouders kreeg ze geen liefde en aandacht. Toen Daisy een relatie kreeg, werd haar vriend haar thuis. Maar toen hij zijn baan verloor, heeft hij Daisy van de ene op andere dag op straat gezet.
Daisy is dakloos. Niet door eigen keuze, maar door een vervelende samenloop van omstandigheden.
Dakloosheid is niet altijd zichtbaar. Soms gaat het om jonge mensen met een hobby en een glimlach, maar een verhaal dat niemand kent.
Je ziet ze niet. Ze hangen niet op straat, ze bedelen niet, ze slapen niet onder bruggen. Ze zijn netjes gekleed, hebben een baan, gaan naar school. Maar ze hebben geen thuis.
De kracht van dagbesteding
Dagbesteding geeft mensen houvast, ritme en nieuwe kansen. Het helpt om opnieuw vertrouwen te vinden – in zichzelf én in de ander. Bij Ontmoeting creëren we plekken waar mensen zich gezien voelen, waar talenten tot bloei komen en waar herstel in kleine stappen begint. Van samen werken tot samen lachen: iedere dag biedt ruimte om mee te doen.
De video laat zien hoe dagbesteding niet alleen dagen vult, maar levens verandert.
Dit is Lukas, 25 jaar
Hij doucht op de voetbalvereniging, Niet om zich op te frissen na het sporten, maar om zich klaar te maken voor weer een nacht op straat. Achter zijn glimlach schuilt een harde realiteit: dakloosheid.
Het werk van Gerwin
Als jongerenwerker op Goeree komt hij ze regelmatig tegen. Jongeren die van bank naar bank zwerven, die slapen in hun auto, die zich ’s ochtends opfrissen in openbare toiletten en zich vervolgens melden op hun werk alsof alles normaal is. Jongeren die keihard hun best doen om te overleven, maar die niemand écht ziet.
“Als veldwerker probeer ik deze jongeren te vinden. In schuren, op zolders, via sociale media. Ik vraag hoe het met ze gaat, wat hun plannen zijn, of ze weten wie ik ben. Ik wil dat ze weten: ik ben er. Voor hen. Zonder oordeel. Met aandacht. Want gezien worden is de eerste stap naar herstel.”